Tjilpen

Eind vorig jaar kreeg ik een SMSje van vrienden of ik zin had mee te gaan naar een voorstelling ergens op een woensdag in januari. Lokale theatermakers in de lokale kroeg dat wilde ik wel graag zien. 'Kvitter fra Knotten' was de titel. Ik kon het niet helemaal plaatsen 'getjilp van wat?' Ik dacht dat het Knotten een woord uit het plaatselijk dialekt was. Tja, er zijn zoveel dialektwoorden en uitdrukkingen die ik niet ken.

Pas gisteravond viel me op dat Knotten met een hoofdletter was geschreven. Het bleek de naam van een boerderij te zijn. De plek waar beide theatermakers van stamden, maar sinds 1905 alleen nog maar een naam. In dat jaar verhuisde de familie met heel hun hebben en houwen van het platteland naar het dorp Hommelvik. En echt héél hun hebben en houden: zelfs het huis werd afgebroken en meegenomen.

Wat me keer op keer verbaasd is de verbinding die veel noren voelen met de plek waar ze vandaan komen. Deze vrouwen voelen zich nog steeds verbonden met een plek in het bos, waar geen huis meer staat en die langzaam aan het dichtgroeien is. De plek waar hun overgrootmoeder als kind woonde. Hun eigen ouders zijn geboren en getogen in Hommelvik en toch voelen zij zich verbonden met die plek. Zo bijzonder.

De avond was bestond uit een leuke mix van deels prachtige liedjes en grappige sketches. Cabaret dus, maar dat woord gebruiken ze hier niet. Gelukkig viel het met het dialekt mee en waren er weinig verwijzingen naar lokale situaties. Het was goed te volgen voor ons allochtonen :)
Ik het het prima naar m'n zin gehad.

Vanaf deze week staat de woensdagavond in het teken van ABBA. Daarover later meer.