Sankt Hansaften

Gisteren een in het archief blijven haken berichtje geplaatst. Nu weer vers van de pers. Ik heb het nog wat moeilijk om een ritme te vinden. Dat geldt voor wat er in huis moet gebeuren, het evenwicht vinden tussen vrije tijd en 'werk', voor het onderhouden van contacten en voor het schrijven op mijn blog. Het zal vermoed ik nog wel even duren. Ik ben hier immers pas een maand.

Zondag was het Sankt Hans, in Nederland Sint Jan  (naar Johannes de Doper). Hier in Noorwegen wordt vooral de avond voor de dag gevierd: Sankt Hansaften met een vuur. Zo ook hier op Jossåsen. Vandaag vooral foto's want ik heb eindelijk een nieuwe camera!

Links de oude Sandvikboerderij die de afgelopen week is leeggeruimd. Rechts begint iedereen zich te verzamelen bij de brandstapel die hoofdzakelijk bestond uit houtmateriaal dat uit de oude boerderij kwam.

Terwijl het vuur al is aangestoken zien een aantal van ons toch nog schatten liggen, die er snel worden uitgevist.

 Het is een pittig vuurtje. Er staat veel wind. Bij vlagen schieten de vlammen angstaanjagend ver weg.

 Doordat al het hout kurkdroog was brandt het vuur in no-time op

De hitte die vrijkwam is enorm!

Het vuur gloeit na. Op de achtergrond de oude boerderij. Na het vuur is het tijd voor spelen. Na een dansspel komt het voorstel van een bewoonster om verstoppertje te spelen. Uiteindelijk is er ruim 1,5 uur verstopt en gezocht.

Soms kan het lastig zijn de verstopten te vinden. Degene die loop zoekt degene die uit het raam hangt.

Na het verstoppertje spelen  maar een wagen gehaald om de schatten te vervoeren. Het hoekkastje is voor mij.

Vanaf de vuurplaats komen we langs de bijbehorende hut die ook is leeggeruimd. Toch nog maar even kijken. We vinden niets interessants. Een uur later komt iemand terug met zilveren lepels. Niet goed genoeg gekeken?