Alt det du vet om e vinter´n som tappa dæ tom,
og natta som vet den har vunne.
Du har TV´n og tankan dæ sjøl og et rom,
og liv som har levd og førrsvunne.
Du vet det e været som hold dæ førr narr,
men du kjenn ingen ansikta i januar.
Og du lengta mot lyset fra mørket om morran,
og fra frosten som frys fast i såran.
Joda, du vet du har venna og du har det bra,
men tengan e tøngre å bær på.
Du e ensom og hjelpelaust nordaførr da.
Det e langt inn te hjerta med klær på.
Du kunn ha gådd ut, men korhen sku du gå?
Så håpa du heller at nå´n banka på.
Jo, det vet å bit fra sæ det landet vi lev i.
Han e lang vinter´n, men ikkje evig.
Førr nu e det vår her i byen og gatan e bar.
Det spire og gror i landet,
og det gjør oss takknemlig førr det som vi har.
Og vi trur på oss sjøl litegranne.
Det hende vi tell og med føle oss fri.
Vi vet vi e hjemme, og her ska vi bli.
Vi e sterk og kan ta ka som helst når det kommer.
Vi har sola, og snart e det sommer.
Halvdan Sivertsen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik hoor graag van je!