Weekendje vrij

Het eerste weekendje vrij van het jaar.
Vrijdagavond eerst even wezen winkelen. Onder andere een gelukstasje gekocht in de knutselwinkel met de gedachte mijn creativiteit eens uit te dagen.

Bij de eerste blik, een vaag vermoeden dat dit weleens helemaal de plank mis kan gaan slaan. Maar hé er is vast wat mee te knutselen.

Oké dan: adventslabels, kerstetiketten, nog wat adventslabels, kaarsenhoudertjes, ringetjes om sieraden mee te maken en neppareltjes. Nou m´ n creativiteit stimuleerde het niet, maar wel mijn lachspieren !

Verder dit weekend gezellig wezen theeleuten met een vrienden en dromen van een eigen zomerhuisje. Veel gelezen en begonnen aan Wie is de Mol? en ik kan nu al niet wachten tot de volgende aflevering.

En zondag lekker naar de bioscoop, een filmpje pakken. Het wordt Calvary, de titel voorspelt een tragische film. Maar in het filmoverzicht wordt het omschreven als een film met zwarte humor. Het feit dat het een ierse film is trekt me over de streep. Ik vind iers altijd prachtig klinken.

De film begint met een scene in een biechtstoel. Je ziet de priester die van iemand die ter biecht komt te horen krijgt dat deze als kind is misbruikt door een priester. En nu gaat hij de priester vermoorden volgende week zondag. Waarom? Niet omdat de priester slecht is, maar omdat ie een goede priester is. Na deze intrigerende eerste scene waarin je dus alleen het gezicht van de priester ziet volgt een boeiende schildering van priester en dorp. Ik ga er niet over uitweiden. Het eindigt bloedig, dat is wat minder. 

Vooral de uitspraak van de priester dat het er teveel naar de 10 geboden worden gekeken in plaats van  naar de deugden blijft bij me hangen. 

En dan stap je de bioscoop uit terwijl de klokken van de Nidarosdom aan de andere kant van de weg  luiden voor de volgende dienst...

Tjilpen

Eind vorig jaar kreeg ik een SMSje van vrienden of ik zin had mee te gaan naar een voorstelling ergens op een woensdag in januari. Lokale theatermakers in de lokale kroeg dat wilde ik wel graag zien. 'Kvitter fra Knotten' was de titel. Ik kon het niet helemaal plaatsen 'getjilp van wat?' Ik dacht dat het Knotten een woord uit het plaatselijk dialekt was. Tja, er zijn zoveel dialektwoorden en uitdrukkingen die ik niet ken.

Pas gisteravond viel me op dat Knotten met een hoofdletter was geschreven. Het bleek de naam van een boerderij te zijn. De plek waar beide theatermakers van stamden, maar sinds 1905 alleen nog maar een naam. In dat jaar verhuisde de familie met heel hun hebben en houwen van het platteland naar het dorp Hommelvik. En echt héél hun hebben en houden: zelfs het huis werd afgebroken en meegenomen.

Wat me keer op keer verbaasd is de verbinding die veel noren voelen met de plek waar ze vandaan komen. Deze vrouwen voelen zich nog steeds verbonden met een plek in het bos, waar geen huis meer staat en die langzaam aan het dichtgroeien is. De plek waar hun overgrootmoeder als kind woonde. Hun eigen ouders zijn geboren en getogen in Hommelvik en toch voelen zij zich verbonden met die plek. Zo bijzonder.

De avond was bestond uit een leuke mix van deels prachtige liedjes en grappige sketches. Cabaret dus, maar dat woord gebruiken ze hier niet. Gelukkig viel het met het dialekt mee en waren er weinig verwijzingen naar lokale situaties. Het was goed te volgen voor ons allochtonen :)
Ik het het prima naar m'n zin gehad.

Vanaf deze week staat de woensdagavond in het teken van ABBA. Daarover later meer.

Glad!

De temperaturen liggen hier de laatste dagen rond het vriespunt. De ene keer er net boven de andere keer er weer onder. Daardoor is het glad. Sinds gisteravond waait het behoorlijk ook nog een factor die de gladheid doet toenemen.

Terwijl ik vandaag in de schoenenwinkel glijbeschermers afrekende voor een huisgenoot die zich wat onzeker begon te voelen vanwege de gladde paden en wegen bedacht ik dat het voor mezelf ook geen slechte investering zou zijn. Ik loop toch een stukje meer ontspannen als ik niet de hele tijd hoeft te kijken waar ik mijn voeten neer kan zetten (Ik bedenk me opeens dat de vage rugklachten van de afgelopen dagen weleens daarvan zouden kunnen komen). Hhmmm morgen die brodders maar eens onder me schoenen doen, zelfs al krijg ik het gevoel ervan een oude T... te zijn.

Driekoningen

Nu dan en niet gisteren (hoi Gonny ;) )

Vandaag vroeg zou ik even naar het ziekenhuis met een huisgenoot en dan op tijd terug zijn voor de Driekoningenviering. Was het plan. Helaas was het volledige chaos op de afdeling waar we moesten zijn en duurde het een ruim drie uur voor we weer buiten stonden en toen hadden we zo´n trek dat er eerst gegeten moest worden. En terug naar huis deed mijn huisgenoot zijn ogen even dicht en voelde ik ook dat ik eigenlijk wel erg moe was. Dus we hebben het maar helemaal aan ons voorbij laten gaan.

Dus geen stukje over een gezellig dagje met heel veel gasten, overheerlijke taarten, sneeuwpop-bouw-wedstrijden, sparkwedstrijden, lekker dampende soepen om je daarna weer op te warmen, fijne gesprekken, een vooruitblik op het jaar dat komt en De Vraag op Driekoningen: Wat wordt het thema voor de Carnaval ???

Driekoningen was voor mij dit jaar wachten, wachten en nog wat wachten. Oh, maar de boom hebben we er zojuist wel uitgegooid. Maar daar heb ik dan geen gezellig plaatje van. Wel vond ik nog een plaatje van vorig jaar met ingesneeuwde sparken. Stepslee het dat dus in het nederlands vertelde g00gle mij net.

Nog meer sneeuw en goede voornemens

Het blijft maar sneeuwen en stevig ook. ´s Morgens de veranda schoongeveegd en ´s avonds is er niet meer van te zien (en niet omdat het donker is). Daarstraks even een met een stok in de sneeuw geprikt, omdat we zo langzamerhand toch wel nieuwsgierig zijn hoeveel sneeuw er nu ligt. Welgemeten 54 centimeter. Kijk dat begint ergens op te lijken :)

Gelukkig hebben we een sneeuwploeg om zo de wegen hier in het dorp een beetje begaanbaar te houden. Met twee keer per dag schuiven redden ze het vandaag niet. De bomen rond het huis hebben we vandaag ook maar enigszins sneeuwvrij geschud, voor er takken gaan breken.

De kerst duurt hier nog tot en met morgen. Morgen is het Driekoningen en dan is het tijd om de boom eruit te gooien en al het kerstspul weg te bergen. Ook onze adventskalender die dit jaar uit vrolijk gekleurde kaarsje bestond. Het zal wel weer even kaal zijn zo zonder.

Ik heb dit jaar één bescheiden voornemen: meer kaartjes sturen. Het afgelopen jaar was erg mager wat dat betreft en ik kwam erachter dat mensen feliciteren via een SMSje of een berichtje op Facebook me meer en meer ging tegenstaan. De eerste kaartjes gingen vandaag op de post.

Inmiddels is 2015 bijna 3 dagen oud. Maar ik wil jullie toch nog een heel fijn, gezond en leuk nieuwjaar toewensen. Ik vierde de jaarwisseling in Nederland en kwam gisterenavond laat thuis. Hoewel ik natuurlijk gezien had dat er sneeuw lag, was het heerlijk vanmorgen bij het opendoen van de gordijnen een witte wereld te zien. Een lekker begin van het jaar.

Bij het wegruimen van mijn spullen, vond ik dat mijn gangkast nu echt maar eens opgeruimd moest worden. Dus gelijk maar aanpakken. Het resultaat?

 

Ziet er toch een stukje overzichtelijker uit, of niet?

Eens kijken of ik van het weekend ook nog fut heb mijn kledingkast onder handen te nemen, want ook dat is een grote chaos. En verder natuurlijk lekker door de sneeuw banjeren.