vrije woensdagmiddag

Dit broodtrommeltje verbetert iedere dag weer mijn ochtendstemming (-humeur is een te groot woord). Maar deze woensdagochtend had ik het niet nodig. Vandaag maar een half dagje werken. Maar morgen mag ie me weer opbeuren!!

Carnaval

Ik ben eerlijk gezegd geen carnavalsvierder. Een aantal jaren geleden was ik in Überlingen (D) tijdens de carnaval. De Hänsele die onherkenbaar verkleed en slaand met een zweep in de optocht liepen en in verschillende lokalen kwamen binnenvallen vond ik er behoorlijk angstaanjagend uitzien.


Gelukkig gaat het er hier in de omgeving wat vrolijker aan toe, maar een liefhebber ben ik niet. De optocht heb ik wel gezien, maar verder zit ik liever rustig met een kopje thee op de bank.

Valentijnsdag

Mislukt ?

De mislukte fee

Er was er 's een moeder-fee.
En had ze kindertjes? Ja, twee.
Twee kleine feeënkindertjes
met vleugeltjes als vlindertjes.
Ze waren beiden mooi en slank,
maar 't ene kind was lelieblank,
zoals de feetjes wezen moeten
en 't andere kind zat vol met sproeten.

De moeder was heel erg ontdaan.
Ze waste 't kind met levertraan,
met katjesdauw, met tijgermelk,
ze doopte 't in een bloemenkelk,
maar 't hielp geen steek, o nee, o nee,
het was en bleef een sproetenfee.

M'n dochter, zei de moeder toen,
nu kan ik niets meer aan je doen.
Je bent als fee (zacht uitgedrukt)
volledig en totaal mislukt.

Ga naar de koning Barrebijt
en zeg daar: Uwe Majesteit,
m'n moeder doet de groeten.
Ik ben een fee met sproeten.

Wellicht neemt koning Barrebijt
je dan in dienst als keukenmeid.
Die man heeft altijd wel ideeën
voor min of meer mislukte feeën.

Het feetje ging direct op weg.
Het sliep 's nachts in de rozenheg
en 't prevelde de hele tijd:
O sire, Uwe Majesteit,
m'n moeder doet u de groeten.
Ik ben een fee met sproeten.

En toen ze aankwam in de stad
stond ze te trillen als een blad.
De koning opende de deur
en zei: Gedag, waar komt u veur?

En wit van zenuwachtigheid
zei 't feetje: Uwe Majesteit,
m'n moeder doet de groeten.
Ik ben een spree met foeten.

Wel, sprak de koning heel beleefd,
ik zie wel dat u voeten heeft,
maar u bent, op mijn oude dag,
de eerste spree die ik ooit zag.

Toen heeft hij dadelijk gebeld
en 't hele hof kwam aangesneld.
De koning zei: Dit is een spree.
Iets héél bijzonders. Geef haar thee
en geef haar koek. En geef haar ijs.
Ze blijft hier wonen in 't paleis.

Nu woont het feetje al een tijd
aan 't hof van koning Barrebijt
en niet als keukenmeid, o nee!
Ze is benoemd tot opperspree.

Ze heeft een gouden slaapsalet
en gouden muiltjes voor haar bed.
En alle heren aan het hof
die knielen voor haar in het stof.
Waaruit een ieder weer kan lezen
dat men als fee mislukt kan wezen,
maar heel geslaagd kan zijn als spree.
Dit stemt ons dankbaar en tevree.

Annie M.G. Schmidt

Sint Jan

Nog even wachten

De winter is lang dit jaar...Gisteren verheugde ik me nog op de eerste krokusjes die zich voorzichtig boven de grond wagen. Vandaag sneeuwde het weer, een kleine domper. Ik heb zo'n behoefte aan warmte, licht en kleur!!!


Gisteren een oud dienblad opgefleurd. Terwijl ik bezig was zag ik mezelf al in de tuin zitten. Lekker in het zonnetje met een kop thee... Helaas, dat duurt nog wel even.